Ζευγάρι και παιδί.
Δεν είναι σπάνιες οι περιπτώσεις που ένα νέο μέλος σε μία οικογένεια, άθελα του, δημιουργεί μια δυσάρεστη κατάσταση μεταξύ δύο ανθρώπων, που μέχρι εκείνη τη στιγμή έμοιαζε να έχουν την ιδανική σχέση. Καβγάδες, νεύρα, πικρία, ένταση, συχνά συνοδεύουν το πιο ευχάριστο γεγονός στη ζωή ενός ζευγαριού: την έλευση του πρώτου τους παιδιού. Λίγο η νέα μητέρα με τις ορμόνες, την κούραση, το άγχος, λίγο ο νέος πατέρας που νιώθει το βάρος και την ευθύνη να πέφτει πάνω του για να εξασφαλίσει το μέλλον της οικογένειας του, οι παρεξηγήσεις δε θέλουν πολύ για να προκύψουν. Ευτυχώς ή δυστυχώς, αυτό είναι φυσιολογικό. Οι έρευνες έχουν αποδείξει ότι η ικανοποίηση στη σχέση μειώνεται σημαντικά τα πέντε πρώτα χρόνια από την έλευση ενός παιδιού. Άλλωστε είναι και ο λόγος που βλέπουμε αρκετά ζευγάρια με μικρά παιδιά να χωρίζουν.
Όμως κάτι τέτοιο δεν είναι ανάγκη να είναι ο κανόνας. Υπάρχουν κάποια πράγματα που μπορούν να βοηθήσουν το ζευγάρι να περάσει αυτή την περίοδο όσο το δυνατόν πιο ήρεμα και να βγει ακόμη πιο δυνατό και ενωμένο. Αρκεί να θυμάται κάποια βασικά πράγματα.
Ένα παιδί φέρνει μαζί του αρκετές υποχρεώσεις. Είναι πολύ σημαντικό οι νέοι γονείς να συζητήσουν και να ξεκαθαρίσουν τους ρόλους τους και τι ακριβώς θα αναλάβει ο καθένας. Εάν δε μιλήσουν ανοιχτά για αυτά τα πράγματα, είναι πολύ πιθανό ο ένας να έχει μη ρεαλιστικές προσδοκίες από τον άλλο, και ο άλλος ούτε να το φαντάζεται. Αυτό θα έχει σαν αποτέλεσμα κάποιος από τους δύο, ή και οι δύο, να απογοητεύονται και να θυμώνουν, χωρίς ο άλλος να μπορεί να καταλάβει την αιτία. Μόνο με ανοιχτή επικοινωνία και ειλικρινή διάλογο, οι γονείς θα καταφέρουν να καταμερίσουν τις ευθύνες τους και να ξέρουν τι να περιμένουν ο ένας από τον άλλο.
Επίσης, είναι πολύ σημαντικό για το ζευγάρι να εκφράζει τα συναισθήματα του και να μην τα καταπιέζει. Ακόμη κι αν αυτό που νιώθει κάποιος είναι αρνητικό, μόνο εάν ο άλλος το γνωρίζει, μπορεί να κάνει κάτι γι’ αυτό. Το να κρατάμε μέσα μας πράγματα, έχει σαν μοναδικό αποτέλεσμα αυτά να παίρνουν όλο και μεγαλύτερες διαστάσεις, φτάνοντας κάποια στιγμή σε ένα σημείο που είναι αδύνατον να τα ελέγξουμε, με αποτέλεσμα ένα ξέσπασμα, που μοιάζει αδικαιολόγητο στον άλλο, που μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν είχε καταλάβει τίποτα, επειδή εμείς είχαμε αποφασίσει να το κρύψουμε. Είναι άδικο και πολύ ψυχοφθόρο και για τους δύο.
Ένα ακόμη σημαντικό σημείο για το ζευγάρι, είναι να θυμάται ότι είναι ομάδα. Και να λειτουργεί σαν ομάδα. Όσο και αν φαίνεται ότι το βάρος ενός νεογέννητου πέφτει στη μητέρα, υπάρχουν πολλά πράγματα που μπορεί να κάνει ένας πατέρας. Πρέπει απλά να του δείξουμε εμπιστοσύνη. Πρέπει να κάνουμε στην άκρη το «εγώ» κι «εσύ» και να δώσουμε βάρος στο «εμείς».
Και κάτι που μοιάζει αυτονόητο, αλλά δεν είναι… μπορεί να υπάρχουν φορές που ένας από τους δύο ή και οι δύο, νιώθουν ότι ο άλλος δεν ανταποκρίνεται στις προσδοκίες του. Και μπορεί έτσι να είναι. Όμως, πριν ρίξουμε το φταίξιμο στον άλλο, πρέπει πρώτα να εξετάσουμε αν οι προσδοκίες μας είναι ρεαλιστικές. Θα διαπιστώσουμε ότι πολλές φορές, δεν είναι. Άρα, πριν αρχίσουμε τις κατηγορίες, ίσως θα πρέπει να επανεξετάσουμε και να επανατοποθετήσουμε τα πράγματα σε πιο ρεαλιστικές βάσεις.
Τέλος, αν και εξίσου, αν όχι περισσότερο σημαντικό, είναι να μη ξεχάσουν οι νέοι γονείς ότι πριν και πάνω από όλα, είναι ζευγάρι. Πρέπει με κάθε τρόπο και πάση θυσία, αυτή η σχέση να μη θαφτεί κάτω από το βάρος του ερχομού ενός παιδιού. Άλλωστε, αυτό που χρειάζεται ένα παιδί πάνω από όλα, είναι δύο γονείς που αγαπιούνται και το αγαπούν.
About The Author
